ਤਕਦੀਰ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਬੇਵੱਸ ਹੋ ਕੇ ,ਐਸਾ ਗੁਨਾਹ ਮੈਂ ਕਰ ਬੈਠੀ
ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਬਚ ਕੇ ਵੀ ,ਆਪਣਿਆਂ ਲਈ ਮਰ ਬੈਠੀ
ਪਰ ਏਸ ਗੁਨਾਹ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕੀ ਮੇਰੀ ਮਜਬੂਰੀ ਸੀ
ਨਾ ਤੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਨਾ ਦੱਸ ਸਕੀ , ਕੀ ਕੀ ਸੀ ਮੈਂ ਜਰ ਬੈਠੀ
ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਬਚ ਕੇ ਵੀ ,ਆਪਣਿਆਂ ਲਈ ਮਰ ਬੈਠੀ
ਕੀ ਦੱਸਾਂ ਏਸ ਗੁਨਾਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀ ਸੀ ਬੀਤੀ ਨਾਲ ਮੇਰੇ
ਦੁੱਖ ਤਾਂ ਯਾਰਾ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਮੈਂ ਨਾਲ ਤੇਰੇ
ਲੋਕਾਂ ਦਿਆਂ ਤਾਅਨਿਆਂ ਮੇਹਣਿਆਂ ਗੁੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ ਹੋਸ਼ ਮੇਰਾ
ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕੀ ਮੈਂ ਕੀ ਸੀ ਉਦੋਂ ਦੋਸ਼ ਮੇਰਾ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੱਜਣਾ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਖੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮੰਦੀ ਚੰਗੀ
ਫਿਰ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਸਾਰੇ ਕਹਿਂਦੇ ਰਹੇ ਮੈਨੂੰ ਭਿੱਟ ਅੰਗੀ
ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੋਗ ਪਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਨੇ ਚੰਦਰਾ ਰੋਗ ਕਿਹਾ
ਅਸ਼ੂਤ ਸੀ ਜਦ ਕਿਹਾ ਸਭ ਨੇ ਮੇਰਾ ਸੀ ਨਾ ਉਦੋਂ ਸੀ ਚੀਰ ਹੋਇਆ
ਪਰ ਨਾ ਪਿਆ ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਜ਼ਰੀਂ ਮੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਚੋਂ ਜੋ ਨੀਰ ਚੋਇਆ
ਕਿੱਦਾਂ ਮੈਂ ਉਨਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਸੀ , ਦੱਸ ਮੈਂ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲੋਂ ਘੱਟ ਸੀ
ਮੈਂ ਵੀ ਸੀ ਵਰਗੀ ਕਿਉਂ ਮੈਨੂੰ ਜੀਣ ਦਾ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਹਾਂ ਪਰ ਉਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਹੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਉਹ ਸੀ ਉੱਚੀ ਜਾਤ ਦੀਆਂ ,ਮੈਂ ਸੀ ਕੁੜੀ ਚਮਾਰਾਂ ਦੀ
ਉਨਾਂ ਲਈ ਸੇਜ਼ ਸੀ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਸੇਜ਼ ਮਿਲੀ ਸੀ ਖਾਰਾਂ ਦੀ
ਇਹ ਹੀ ਸੀ ਵਜਾਹ ਕੇ ਮੈਂ ਐਸਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਬੈਠੀ
ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਬਚ ਕੇ ਵੀ ,ਆਪਣਿਆਂ ਲਈ ਮਰ ਬੈਠੀ
ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਤੂੰ ਵੀ ਸੱਜਣਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਏ ਸਾਥ ਮੇਰਾ
ਐਵੇਂ ਮੇਰੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਲੱਗ ਬਦਨਾਮ ਹੋ ਗਿਆ ਨਾਮ ਤੇਰਾ
ਨਿਚੋੜ ਕੇ ਰੱਤ ਜਿਗਰ ਦਾ ਅੱਜ ਲਿਖਿਆ ਏ ਖਤ ਨਾਮ ਤੇਰੇ
ਅੱਜ ਕੀਤਾ ਹੈ ਦਿਲ ਕਰੜਾ ਸੁਣਨੇ ਨੇ ਸਭ ਇਲਜ਼ਾਮ ਤੇਰੇ
ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਗੁਨਾਹ ਮੇਰਾ ਮਾਫੀ ਦੇ ਤਾਂ ਕਾਬਿਲ ਨਹੀਂ
ਤੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਭਾਵੇਂ ਨਾਂ ਮੇਰਾ ਹੁਣ ਸ਼ਾਮਿਲ ਨਹੀਂ
ਫਿਰ ਵੀ ਜੇਕਰ ਹੋ ਸਕਿਆ ਤਾਂ ਮਾਫ ਕਰ ਦਈਂ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਜੱਗ ਦਾ ਲਾਇਆ ਦਾਗ ਇਹ ਚੰਦਰਾ ਸਾਫ ਕਰ ਦਈਂ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਦਿਲ ਦੇ ਅੱਲੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਤੇ ਹੁਣ ਮੱਲਮ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ
ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ ਵਹਿੰਦੇ ਸਾਗਰ ਦੇ ਠੱਲਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ
ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਦੋਸਤ ਹੁਣ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਹਮਦਰਦ ਮੇਰਾ
ਫਿਰ ਵੀ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਦਿਲ ਫੋਲਣ ਦੀ ਹਿਮਾਕਤ ਕਰ ਬੈਠੀ
ਮੌਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਬਚ ਕੇ ਵੀ ,ਆਪਣਿਆਂ ਲਈ ਮਰ ਬੈਠੀ
No comments:
Post a Comment