ਕਿੰਝ ਛੋਹਾਂ ਕੋਈ ਵਸਲ ਹੰਡਾਉਂਦੀ ਨਜ਼ਮ
ਅਜੇ ਖੁਦ ਦਾ ਵਿਛੋੜਾ ਮੈਂ ਖੁਦ ਤੇ ਹੰਡਾ ਰਹੀ
ਕਿੰਝ ਕਰਾਂ ਮਹਿਕ ਦੇ ਸਰੂਰ ਦੀ ਚਰਚਾ
ਅਜੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗੋਹੇ ਦੀ ਹਮਕ ਬਾਕੀ ਹੈ
ਮੈਂ ਕੀ ਜਾਣਾ ਹੁੰਦੀ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਪੀ੍ਤ ਛੋਹ
ਅਜੇ ਤਾਂ ਪਈਆਂ ਛਮਕਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਤਾਜ਼ਾ ਨੇ
ਅੱਖੀਆਂ ਅੰਦਰ ਕਿੰਝ ਵਸਾਵਾਂ ਸੁਪਨਿਆਂ ਦਾ ਅੰਬਰ
ਅਜੇ ਧੂਏਂ ਦੇ ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਨੈਣੀਂ ਰੜਕ ਬਾਕੀ ਏ
ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਸੇਜ਼ੇ ਤੁਰਨਾ ਕਿੰਝ ਹੁੰਦਾ ਏ ਕੀ ਜਾਣਾਂ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਅੱਡੀਆਂ ਦੀਆਂ ਦਰਾਰਾਂ ਤੱਕੀਆਂ ਨੇ
ਮੈਂ ਕੀ ਜਾਣਾ ਕਿੰਝ ਬਦਲੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਬੱਸ ਆਟੇ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਸੇਕਣਾ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ
ਤਲਵਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀਨੇ ਚੀਰਨੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ ਮੈਂ
ਮੈਂ ਸੂਈਆਂ ਨਾਲ ਲੀੜੇ ਦੀ ਹਿੱਕ ਛੇਕਣਾ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ ਕੀ ਹੁੰਦੇ ਦੇਸ਼ ਕੌਮ
ਮੈ ਸਿਰਫ ਘਰ ਵਿੱਚ ਏਕਾ ਰੱਖਣਾ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ
ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਕੋਈ ਪਰੀ ਨਹੀਂ , ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਚੰਡੀ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਤੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਸਧਾਰਣ ਕੁੜੀ ਹਾਂ
poem di starting bahut khoobsurat hai...
ReplyDeleteਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਸੇਜ਼ੇ ਤੁਰਨਾ ਕਿੰਝ ਹੁੰਦਾ ਏ ਕੀ ਜਾਣਾਂ
ਮੈਂ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਅੱਡੀਆਂ ਦੀਆਂ ਦਰਾਰਾਂ ਤੱਕੀਆਂ ਨੇ ... ithe tak poem ch jaan hai.. then it starts loosing grip somewhat.. ithe hor behtar kar sakde ho...