ਤੇਰੀ ਅੱਖ ਚ ਰੜਕਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦੀ ਸਹੁੰ
ਮੈਂ ਆ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ
ਭਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਵੀਰਾਨੀ
ਮੇਰੇ ਖੁਸ਼ਕ ਹੋਂਠ ਚੂਸ ਸਕਦੇ ਨੇ ਤੇਰੇ ਲਬਾਂ ਦੀ ਉਦਾਸੀ
ਬਾਹਾਂ ਬਣ ਸਕਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇਰੇ ਲਈ ਸਕੂਨਕ ਪੜਾਵ
ਤੇਰੇ ਹੰਝੂ ਪੀ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਅੰਮਿ੍ਤ ਵਾਂਗ
ਕਰ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਅਰਪਣ ਲਹੂ ਦਾ ਹਰ ਕਤਰਾ
ਤੈਨੂੰ ਗੁਲਾਬ ਵਾਂਗ ਖੇੜੇ ਚ ਲਿਆਉਣ ਲਈ
ਹਾਂ ਮੈਂ ਆ ਸਕਦੀ ਹਾਂ
ਪਰ ਨਹੀਂ................
ਮੈਂ ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਆਵਾਂਗੀ ਤੇਰੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ
ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿ ਤੜਪਾਂਗੀ ਮੈਂ ,
ਤੂੰ ਵੀ ਤੜਪ
ਅਜੇ ਬਹਾ ਹੰਝੂ ਤੇ ਬਣਨ ਦੇ ਇੰਨਾ ਨੂੰ ਛੋਅਲੇ
ਮਿਲਾਪ ਲਈ ਕਰ ਤਿਆਰ ਬਾਗ
ਤੇ ਖਿੜਾ ਉਸ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਫੁੱਲ
ਸੜ ਇਕਲਾਪੇ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ
ਤੇ ਜਲਾ ਦੇ ਜੱਗ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਨੂੰ
ਬੇਖੌਫ ਹੋ ਜਿੱਥੇ ਪਲ ਸਕੇ ਪਿਆਰ
ਸੱਜਣਾ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਈ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜ
ਚੁੰਮਣਾਂ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ ਫੇਰ ਲਿਖ ਲਈਂ
ਪਹਿਲਾਂ ਜੁਗ ਬਦਲਦੀ ਕੋਈ ਵੀਰਗਾਥਾ ਲਿਖ
ਤੇਰੀ ਸਿਆਹੀ ਸਿੰਜੇਗੀ ਪਿਆਰ ਦੇ ਫੁੱਲ
ਤੇ ਮਹਿਕੇਗਾ ਆਖਿਰ ਮਹੁੱਬਤਾਂ ਦਾ ਬਾਗ
ਤੇ ਉਸ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਸਾਡਾ ਮੇਲ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਵੇਗਾ
wah... i think it will be one of firsts in punjabi poetry...
ReplyDeleteਤੇ ਜਲਾ ਦੇ ਜੱਗ ਦੀਆਂ ਰਸਮਾਂ ਨੂੰ
ਬੇਖੌਫ ਹੋ ਜਿੱਥੇ ਪਲ ਸਕੇ ਪਿਆਰ
ਸੱਜਣਾ ਪਹਿਲਾਂ ਕੋਈ ਸਮਾਜ ਸਿਰਜ
ਚੁੰਮਣਾਂ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ ਫੇਰ ਲਿਖ ਲਈਂ
ਪਹਿਲਾਂ ਜੁਗ ਬਦਲਦੀ ਕੋਈ ਵੀਰਗਾਥਾ ਲਿਖ
ਤੇਰੀ ਸਿਆਹੀ ਸਿੰਜੇਗੀ ਪਿਆਰ ਦੇ ਫੁੱਲ
ਤੇ ਮਹਿਕੇਗਾ ਆਖਿਰ ਮਹੁੱਬਤਾਂ ਦਾ ਬਾਗ
ਤੇ ਉਸ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਸਾਡਾ ਮੇਲ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਵੇਗਾ