ਮਹਿਬੂਬ ਨੂੰ

ਮੇਰੇ ਮਹਿਬੂਬ ਮੈਨੂੰ ਸਦਾ ਗਿਲਾ ਰਿਹਾ ਤੇਰੇ ਤੇ
ਸਦਾ ਗਿਲਾ ਰਿਹਾ ਤੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਤੇ
ਕਿ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਮੁਖਾਤਿਬ ਹੋ ਕੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀ ਲਿਖਿਆ
ਕਿ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀ ਕਰਿਆ
ਤੂੰ ਜਦ ਵੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਕਣਕ ਦੇ ਰੰਗ ਦੀ ਕੀਤੀ
ਤੱਕ ਚਾਨਣੀ ਕਪਾਹ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਸੰਗ ਦੀ ਕੀਤੀ
ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਿਆਰ ਦੇ ਸਾਗਰ ਦਾ ਸ਼ੋਰ ਸੁਣਨਾ
ਪਰ ਤੂੰ ਸਦਾ ਵੱਟਾਂ ਤੇ ਖਾਲਾਂ ਚ ਗੁੰਮ ਰਿਹਾ
ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤੂੰ ਗੱਲ ਕਰੇਂ ਪਹੁ-ਫੁਟਾਲੇ ਦੀ
ਪਰ ਤੂੰ ਖੇਤੀਂ ਬੀਤੀਆਂ ਤਿਰਕਾਲਾਂ ਚ ਗੁੰਮ ਰਿਹਾ
ਮੈਂ ਮੱਖਣ ਤੋਂ ਕੂਲੇ ਹੱਥ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਉਲਾਰਦੀ ਰਹੀ
ਪਰ ਤੇਰਾ ਧਿਆਨ ਹੱਥੀਂ ਪਏ ਰੱਟਣਾਂ ਦੀ ਤਰਫ ਸੀ
ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਸਜਾਵੇਂ ਖਾਬ ਮੇਰੇ ਸੰਗ
ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਹਕੀਕਤਾਂ ਬਦਲਣ ਚ ਵਿਅਸਤ ਸੀ
ਤੇ ਮੈਂ ਸਦਾ ਤੇਰੇ ਤੇ ਗਿਲਾ ਕਰਦੀ ਰਹੀ
ਕਿ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਚਾਵਾਂ ਲਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ

ਪਰ ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਘੁੰਮਦੀ ਘੁਮਾਉਂਦੀ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਆਈ
ਹੈਰਾਨੀਆਂ ਦੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੋਈ ਹੱਦ ਨਾ ਰਹੀ
ਤੇਰੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕਣਕ ਬਣ ਕੇ ਪਿਆਰ ਉੱਗਆ ਸੀ
ਚੋਗੀਆਂ ਨੇ ਕਪਾਹਾਂ ਚੋਂ ਸਾਡਾ ਪਿਆਰ ਚੁਗਿਆ ਸੀ
ਖਾਲਾਂ ਚੋਂ ਮੋਹ ਦੇ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਧੁਨਕਾਰ ਆਈ ਸੀ
ਤਿਰਕਾਲਾਂ ਲੰਘ ਨਵੀਂ ਇੱਕ ਸਵੇਰ ਛਾਈ ਸੀ
ਹਰ ਥਾਂ ਤੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਨਾਂ ਦਾ ਬੂਟਾ ਲਾਇਆ ਸੀ
ਮੇਰੇ ਖਾਬਾਂ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਤੂੰ ਹਕੀਕਤ ਬਣਾਇਆ ਸੀ

ਪਰ ਮਾਫ ਕਰੀਂ ਮੈਂ ਪਾਗਲ ਕਦੇ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕੀ
ਕਿ ਜੋ ਵੀ ਤੂੰ ਕੀਤਾ ਸਦਾ ਮੁਹੱਬਤ ਲਈ ਕੀਤਾ